راهکارهای غیر سازه ای در مدیریت شوری در مخازن سد (مطالعه موردی: سد گتوند علیا)

منابع آب شیرین بسیار مهم و با ارزش بوده، تا حدی که کمبود آب یکی از موانع اصلی بر سر راه توسعه کشورهاست. احداث سدها به عنوان سازه های بزرگ آبی به عنوان یکی از منابع مهم تأمین آب و انرژی برقابی، سهم زیادی در رشد و توسعه در سطح ملی و منطقه ای ایفا می نمایند. در این راستا یکی از جنبه های مهم، پیش بینی اثرات محیط زیستی احداث یک سد، پیش بینی کیفیت آب مخزن پس از بهره برداری و مدیریت برداشت از آن در طول مدت بهره برداری است. در این مطالعه، پارامتر tds به عنوان عامل معادل با شوری مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از مدل کیفیcequalw2 ، شبیه سازی مخزن سد گتوند علیا به عنوان مطالعه موردی انجام شد و با استفاده از الگوریتم ژنتیک نتایج بدست آمده بهینه سازی شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از الگوریتم ژنتیک و تلفیق آن با مدلهای شبیه سازی یک روش کارآمد در تعیین مقادیر درصد دبی خروجی از دریچه ها با توجه به تابع هدف (کمینه کردن درصد تخطی از حد مجاز شوری در پایین دست) است. به عنوان نتیجه کلی در این مطالعه کاهش شوری باقیمانده در کف مخزن با توجه به روش های مدیریت در بهره برداری و رعایت اصول و قوانین محیط زیست راه کار مناسبی است. از آنجا که در طراحی و مدل سازی مخزن سد و کالیبراسیون آن، شرایط سیلاب و تراز سطح آب مخزن در نظر گرفته نشد، پیشنهاد می گردد در مطالعات بعدی با توجه خاص به این شرایط اولیه و تاثیرگذار، شبیه سازی ها صورت گیرند.